هرج و مرج - قسمت اخر

هرج و مرج 

#قسمت اخر # 

_ کیوان حق شناس _

در دستشویی باز بود 

اگه میخواستم میتونستم برم بیرون؛ همین...

وقتی زانو های بی رمقم  روی زمین  اتاق نشیمن کشیده میشد فهمیدم بچه ها چه موجودات جون سختی هستند .

چقدر چهار دست و پا راه رفتن سخته.

به اندازه کافی از قتلگاهم دور شده بودم که بتونم برگردم و به گذشتم نگاهی بندازم.

کلمات در ذهنم شکل میگرفتن و بزرگ میشدن و بدون اینکه شنونده ای داشته باشن میمردن.

من در مرثیه از دست دادن داشته هام اشک میریختم.چیزهایی که نه میدونستم چی هستن و نه اونهای که میدونستم رو نمیتونستم بگم چی هستند.

با پشت دستم اشکهای روی گونه هام رو پاک کردم.

احساس میکردم بزرگ شدم و نباید گریه کنم حتی اگه دلیلی خوب واسه گریه کردن داشته باشم.

همه میگن که بغض گلوی آدمو فشار میده اما بغض من داشت به چشمام سیلی میزد  جوری که همه چیز رو در هاله ای از قطرات اشک میدیدم و نمیدیدم.

چی شده بود که ؟؟؟

فقط زمین خورده بودم تنها همین،تقصیر خودم نبود که صابون زیر پام رفته بود 

دیر یا زود پا میشدم استخونهام اگه درد میکنه، خیالی نیست ستون فقراتم اگه ضرب دیده ،فدای سرم کتفم اگه در رفته ،سرم سلامت، پا میشم ،

اگه لازم باشه مثل بجه ها چهار دست و پا راه میرم تا بتونم سر پا شم

از هر چی کنارم باشه میز صندلی عصا کمک میگیرم و...

دیر یا زود پا میشم

اما همیشه یادم میمونه

یادم میمونه که دیگه صابون و تا تهش استفده نکنم

یادم میمونه با دستمال کاغذی از گوشش بگیرم و بندازمش تو سطل آشغال

یادم میمونه اصلا صابون نخرم ،مایع دستشویی میخرم مثل همه ،

از اونایی که خودش کفم میکنه دیگه لازم نیست اونقدر دستاتو به هم بمالی که کف کنه

تازه میدونی که ظرفشم نمیشه تو چاهک توالت انداخت پس کلا بی خیال قضیه ش میشی

یادم میمونه  دستگیره های میز توالتمو با پیچ گوشتی سفت کنم که وقتی دارم بهش چنگ میندازم که نیفتم مطمئن باشم که دیگه تو دستم جا نمی مونه

یادم می مونه   که باید کف همه خونه رو سرامیک اسپانیایی کنم ،پارکت و این چیزا مسخره بازیه

آدم باید بدونه پاشو کجا میذاره...

یادم میمونه  

یه روزی خوب میشم و سرپا وا میستم

اما

یادم میمونه  ...

آذر -94

K.H